Zeggen, dat men hetgeen een ander gezegd heeft, als goed en waar erkent. Bij toestemmen kan men zich eerst verzet hebben, bij toegeven is dit altijd het geval. Beamen onderstelt dit niet; het zegt alleen, dat men volkomen de woorden, door den ander gesproken, goedkeurt, ze wel tot de zijne maken wil. Beamen onderstelt dan ook volstrekt geen voorbehoud, wat bij toegeven en toestemmen wel mogelijk is. Ik geef gaarne toe, dat gij in hoofdzaak gelijk hebt, maar enkele punten vereischen nog nader onderzoek. De beklaagde moest toestemmen, dat de zaak zoo geschied was, als de getuige verhaald had. Ik beaam ten volle, wat de vorige spreker gezegd heeft; slechts op enkele punten is hij niet uitvoerig genoeg geweest.