Alle drie worden van zaken gezegd, die met iemand of iets samenhangen, er nauw mee verbonden zijn. Aankleven wordt vooral van kwade of onaangename dingen gezegd, en vaak met het bijdenkbeeld, dat de vereeniging zoo goed als onafscheidelijk is. Dat gebrek heeft hem van zijn jeugd af aangekleefd. Draagt in liefde de zwakheden, die zijn menschelijk werk zullen aankleven. (v. d. Palm). Eigen zijn zegt men vooral van aangeboren eigenschappen, die iemand kenmerken. Eene zekere mate van eerzucht is hem altijd eigen geweest; de zucht tot zelfbehoud is den mensch eigen. Verknocht zijn, met een zaak als onderwerp, wordt alleen als rechtsterm gebruikt.: De zaak, die voor den rechter werd gebracht, was aan een reeds aanhangig geschil verknocht.